در این فصل به بررسی توسعه روش بازیابی نرم افزار متحمل خطا و کارهای بعدی بر اساس این رویکرد پرداخته ایم. این را با یک بررسی ازتوسعه و پیاده سازی طرح بلوک بهبود اساسی در سال 1970که در نیوکاسل اتفاق افتاد شروع می کنیم و سپس در ادامه به توصیف کار در نیوکاسل و جاهای دیگر که به صورت طرح اولیه کار می کردند پرداخته و بهبود سیستم در زمان و حمایت برای بهبود استفاده از مفاهیم برنامه نویسی شی گرا ، است.

-11مقدمه :

پروژه تحقیقاتی به منظور بررسی قابلیت اطمینان سیستم توسط اولین محقق در دانشگاه نیوکاسل در سال 1971 آغاز شد این در زمانی بود که مشکلات نرم افزاری به عنوان مثال در سال 1968 به وجود آمده بود و در همایش مهندسی نرم افزار ناتو در سال 1969 در مورد آنچه در آن زمان بحران نرم افزار نامیده می شد مورد بررسی قرار گرفت. این بحث یکی از مهم ترین تلاشهای تحقیقاتی را در تعدادی نقاط با هدف پیدا کردن ابزار تولید برنامه بدون خطا شروع شد با این حال در نیوکاسل برای انجام هر کاری با وجود استفاده از بهترین روشهای موجود از رسیدن به کد بدون خطای تحقیقاتی شروع شد که به عنوان یک هدف جالب توجه و ارزشمند در نظر گرفته شده بود. مرحله مقدماتی این پروژه شامل مطالعه و تعیین یک نماینده برای سیستم های بزرگ نرمافزاری از جمله سیستم های بانکی یارزرو خطوط هوایی بود.این داده های آماری تایید می کرد که گسل نرم افزاری باقیمانده یکی از مهم ترین علل خرابی های سیستم بوده است. این است که در تمام این سیستم ها کد بخش قابل ملاحظه بوده و پیچیدگی آنها مربوط به مقررات تحمل خطا مانند چک کردن سازگاری داده ها و طرح های محرکه بود. با این حال این مقررات هر چند به طور معمول و نه موقت اغلب موثر بودند و در واقع به مقابله با برخی از خطاهای نرم افزاری موفق بوده که در عمل در سیستم های عملیاتی مواجه شده بودند.